1 september

1 september 2015 - Cizur Menor, Spanje

De dag daarna begon goed: gezellig ontbijten bij kaarslicht met alle anderen en in de schemer op pad. Mijn doel was om de refuge Orisson te bereiken. Vanaf het begin liep de weg steil om hoog , toen kon ik het allemaal nog fluitend aan . Een prachtige zonsopgang en lopen langs weiden met kuddes schapen, veel andere pelgrims , het was allemaal even leuk . Maar gaandeweg werd het traject veel zwaarder, steeds steiler ook en het werd ook steeds warmer. In de lucht cirkelden vale gieren. Ik ging heel vaak rusten, soms stond ik elke 10 meter even stil. En de twijfel sloeg toe: kan ik dit?  Hebben degenen die mij voor gek versleten toch gelijk? Dan weer dacht ik aan alle lieve en goede wensen ,die ik gekregen heb voordat ik wegging en alle kleine opdrachten die ik op me genomen heb en alles wat daarvoor in de rugzak zit. Ja, daar alleen al voor mag ik het niet opgeven! Na een steenslagpad hebben we een hele

 

poos gerust met een aantal bekenden. Bernadette en Elisabeth , die ik al in Ostabat had ontmoet en Ken , de Amerikaan waren er ook. Voorbijgangers riepen : "courage"! En verder gingen we weer. Na een laatste bocht:daar was Orisson! Ik had het gehaald!  Douchen, de was doen en daarna op het terras ijs eten . En een uitzicht  te zoenen! Lekker en gezellig eten met z'n allen ! Wat veel nationaliteiten ! Veel Amerikanen , Canadezen , Ieren , ik was de enige uit Nederland . 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

2 Reacties

  1. Gerva:
    1 september 2015
    Zo....dat klinkt zwaar en was het dus ook. Vooral als het ook nog erg warm is. Dat maakt het nog zwaarder. Superknap dat je door bent gegaan en je hebt laten leiden door je positieve gedachten. Dikke Tút
  2. Wendy:
    2 september 2015
    Dat valt nog niet mee, begrijp ik uit je verhaal. Dat wisten we natuurlijk ook al maar toch...
    Top dat je doorzet met al de opdrachten in je achterhoofd! Succes!!!