Roncevalles 28/9

In refuge van Saint Palais waren maar weinig pelgrims en ik sliep op een kamertje alleen, na het ontbijt op pad naar de stele de Gibraltar, een punt waar drie pelgrimswegen bij elkaar komen. Ik had hele hordes pelgrims verwacht, maar ik zag er eerst geen. Wel viel mijn oog op een flinke heuvel in de felle zon en halverwege een pelgrim moeizaam omhoog klimmen.Nu ja, ik er maar achter aan , het was een aardige klus.Gelukkig veel bramen te plukken onderweg , lees uitrusten. Bovenaan de heuvel stond een herder met zijn schapen en hij vroeg mij of ik alleen aan het lopen was.Het voelde meteen niet zo prettig.Gelukkig heb ik twee stokken bij mij, een belager prik ik meteen in zijn buik.Op de top stonden een aantal ruisende platanen en een kapelletje : een heerlijke plek . En verder weer in de hitte. De hevels zijn hier nu wel iets hoger dan de Gulperberg. Tussen de middag was ik in Ostabat.  Goed gedaan ,Marijke! Uiteindelijk heb ik overnacht in de herberg met de Zingende Herbergier, dat was niet zo mijn bedoeling, maar ja, het was toch wel gezellig. Weer weinig gasten, ik sliep alleen op een kamer met acht bedden. Prachtig uitzicht en een fantastische zonsondergang en- opgang de volgende dag. Die dag was het 19 km. lopen naar Saint Jean de Port. Nu zitten sommigen van jullie al te rekenen: 19: 4 en een uurtje rusten is 6 uur lopen. Maar zo werkt dat niet hier. De heuvel vergen wel het een en ander. Soms lopen over asfalt , maar ook soms over steenslag. Verder is er veelt zien onderweg : een pasgeboren lammetje, mooie tuinen, oude boerderijen , boeren die het leuk vinden om een praatje te maken. Ook de juffrouw van de boulangerie zat verlegen om een praatje , bramen pukken, en een verse vijg aan een overhangende tak laat ik ook niet hangen .Soms kom ik een andere pelgrim tegen en dan wisselen we uit hoe we heten enz. Bovendien is het hier snikheet en dat vraagt ook om vaak uitrusten en drinken. Ik word van dat alles erg vrolijk en ik voel me onbezorgd.