Leon
24 september 2015 - León, Spanje
Hallo lezers,
Ik ben in Leon aangekomen en volgens het route boek moet ik nog 313 km. lopen tot Santiago de Compostela. Leon is een levendige stad, leuke straatjes, oude gebouwen. Ik slaap bij het klooster van de Benedictijnse zusters in het midden van de stad . De kathedraal is het aanzien meer dan waard, de glas in loodramen zijn van bijzondere schoonheid. Op het plein voor de kathedraal was markt en dat vind ik altijd leuk: opvallend waren de enorm grote paprika's , de vele soorten noten, en druiven. Het zag er kleurig uit.
Twee nachten mag ik bij de zusters blijven en dat is prettig , want het is hier feest! Alles in Middeleeuwse sferen : kraampjes , eterij, muziek , oude ambachten en dat alles onder de Spaanse zon, die hier nog volop schijnt .'sNachts is het nu wel veel kouder .Tot slot nog een "bedverhaal". In Sahagun kreeg ik weer een bovenbed in de Albergue Municipal , die Albergue is in de nok van een kerk , die niet meer als zodanig in gebruik is. So wie so al een bijzonder plek. Het bovenbed was zo hoog dat ik er zonder ladder beslist niet in kon klimmen . (De jonkies onder de pelgrims komen vaak eerder aan als ik, zij staan eerder op en lopen sneller en dus nemen zij bij aankomst de onderste bedden). Ik heb toch maar om een ladder gevraagd en de Senhora van de herberg kwam er eentje brengen. En ja , het lukte mij om op het bed te klauteren . 'sNachts moest ik er echter uit om naar de bathroom te gaan, wat denk je:ladder weg! Ik heb mij op mijn buik naar beneden laten glijden en mij het laatste stukje laten vallen. Omdat ik het niet kon laten om een gilletje te slaken was de halve zaal wakker. Iemand had de ladder verplaatst , maar ik heb hem weer tegen het bed gezet. 'sMorgens was de ladder weer weg, dus ik probeerde om op mijn buik naar beneden te glijden, maar toen ik halverwege was durfde ik mij niet nog eens te laten vallen. Daar hing ik tussen hemel en aarde in mijn pyjama. Dus ging ik roepen: "help me! help me! " In het Engels natuurlijk ! Mijn redder in de nood was een Duitse , potige man.
wat een prachtig verhaal over de ladder!! Ik weet wel een nieuw iets voor in je bagage: een stuk touw. Daarmee kun je dan de volgende keer de ladder aan je bed zetten. En anders kun je, in geval van nood, er nog een touwladder van maken ;-).
Nu je halverwege bent, ben ik wel nieuwsgierig naar hoeveel kilometer je ongeveer per dag loopt. En ben je ook nog helemaal vrij van kwalen, behalve de buikloop in het begin?
Veel plezier in Leon en geniet van de paar dagen rust!
Groetjes,
Marielle
veel lieve groetjes uit het WKZ
Jij zit lekker in Leon terwijl wij met Leonie zitten
Succes met de rest van je reis en we zien uit naar je verhalen
Geweldige cliffhanger dat verhaal met de potige Duitse hulp.
Dat je zo ver moest lopen om dat te ervaren.
Genieten hoe je het beschrijft, hele mooie foto's, ook die van jezelf.Moedig voorwaarts maar weer!
Dat is wel het aller origineelste bed-verhaal dat ik ooit gehoord heb!! Je verhalen vormen een mooie staalkaart van wat er in een mensenleven kan passeren. Naast de ingetogen momenten van allerlei soort zijn die hilarische momenten ook wel heel mooi om te lezen. Een heel goede voortzetting van je tocht en veel "onderbedden" gewenst op de rest van je reis.
En heel veel groeten natuurlijk!
Els
Ik had even een visioen van jou, hangende tussen bed en vloer, moest toch stiekem even lachen ;)
Ik verheug me op je volgende verhaal!
Liefs, Wendy